Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

.μεσάνυχτα....

έχω έμπνευση τώρα.... ή έστω έτσι νομίζω... νοιώ8ω πολύ όμορφα, αν και δεν ξέρω το γιατί... δεν μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένη, αλλά νοιώ8ω πως εκείνο το επίμονο κενό μέσα μου αρχίζει να χάνεται... παρ'όλο που πολλές φορές εμφανίζεται πολύ πιο επίπονο, όταν φεύγει, το ακολου8εί και αυτή η αίσ8ηση της μοναξιάς και της απελπισίας, που ταυτόχρονα παρασύρει και όλη την αυτοπεποί8ηση μου μαζί της... όση μου απέμεινε τουλάχιστον... αλλά οι αναμνήσεις μένουν εκεί... αναλοίωτες από την δύνη του χρόνου και των καταστάσεων... και όταν επανέρχονται, δημιουργούν τρύπες... τρύπες που πονάνε... πονάνε πολύ και δεν ξέρω πως να τις κάνω να κλείσουν... δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ, αλλά πραγματικά χαίρομαι όταν ασχολούμαι με πολλά πράγματα... ξεχνιέμαι... και αυτό σίγουρα είναι προς όφελός μου... αφού με κάνει να νοιώ8ω ευτυχισμένη με το παραμικρό... δεν ξέρω αν αυτά που γράφω σας εκφράζουν ή έστω τα καταλαβαίνετε, αλλά τουλάχιστον εκφράζομαι εγώ... έστω και έτσι... και γιατί εμείς οι άν8ρωποι έχουμε αυτό το κακό συνή8ειο, όταν βρισκόμαστε σε τέτοιες ά8λιες καταστάσεις, να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα από μόνοι μας?? γιατί να έχουμε την τάση να ακούμε 8λιβερή, λυπητερή μουσική όταν είμαστε χάλια?? για να γινόμαστε χειρότερα?? η αλή8εια είναι ότι η μουσική μας εκφράζει... προβάλει προς τα έξω τα συναισθήματά μας και μας βοη8άει στο να ξεσπάσουμε κάπως ή να ξεφύγουμε από αυτό που ζούμε, και δεν μας αρέσει... η μουσική για μένα δεν είναι χόμπυ, είναι τρόπος ζωής... και δεν 8έλω να επηρρεάζομαι από αυτούς που λένε ότι όλα αυτά είναι βλακείες... γιατί δεν είναι... από μικρή έμα8α να ξεχωρίζω τους ήχους και να εξασκώ την ακοή μου... έμα8α να ζώ με την μουσική, και δεν προκειται να αφήσω κανέναν να μου την πάρει... και για όσους δεν καταλαβαίνουν την σπουδαιότητά της... ε τότε αυτοί έχουν μεγάλη άγνοια...
για να μείνω όμως εντός 8έματος, 8έλω να συμπληρώσω πως λατρεύω να κά8ομαι το βράδυ, ίσως και 3 η ώρα τα ξημερώματα, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, χαζεύοντας τα φώτα της πανέμορφης 8εσσαλονίκης... τα αστέρια που λάμπουν ασυναίσ8ητα στον σκούρο μπλέ νυχτερινό ουρανό και το φεγγάρι υπέροχο να φέγγει παρέα με τα φώτα της πόλης... η ομορφιά αυτού του τοπίου δεν περιγράφεται ούτε με χίλιες λέξεις, οπότε όσα και να πώ εγώ είναι περιττά... με την δροσερή βραδυνή αύρα να σε χαϊδεύει απαλά στο πρόσωπο, την ομιχλώδη ατμόσφαιρα με το κρύο της εποχής, την απόλυτη ησυχία της σιωπής στον έρημο δρόμο, κα8ώς και τον βυ8ό των σκέψεων σου, δεν μπορείς να αντιστα8είς στην απίστευτη έλξη της νυχτερινής περιπλάνησης στα βά8η του μυαλού σου... ούτε και σε ένα φλυτζάνι ζεστή γλυκιά σοκολάτα, βουλιάζοντας σε έναν άνετο μαλακό καναπέ και τυλιγμένη με την υπέροχη μάλλινη ζακέτα, δώρο του καλού σου τα περασμένα χριστούγεννα... δεν μπορείς να αντιστα8είς στην ακαταμάχητη επίδραση της νυχτερινής περισυλλογής στον κόσμο των ονείρων και των αναμνήσεων...

4 σχόλια:

  1. Αχ κι εγώ έτσι νυχτοπούλι είμαι. Βρικολακίαση ftw.
    [quote]και γιατί εμείς οι άν8ρωποι έχουμε αυτό το κακό συνή8ειο, όταν βρισκόμαστε σε τέτοιες ά8λιες καταστάσεις, να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα από μόνοι μας?? γιατί να έχουμε την τάση να ακούμε 8λιβερή, λυπητερή μουσική όταν είμαστε χάλια??[/quote]
    Γιατί είμαστε μαζοχιστικά όντα. Εκεί έχω καταλήξει :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ομορφη αναρτηση!
    Νομιζω πως σε καταλαβαινω στην αρχη ;)

    Ειναι οντως ωραια να καθεσαι το βραδυ:D...επικρατει μια ωραια υσηχια.
    Αν και τις περισσοτερες φορες εγω νυσταζω ευκολα,ζαλιζομαι,οποτε παω για νανι :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τελικά νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι μας είμαστε παιδιά της νύχτας..!! και ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια... ^_^
    Fleur χαίρομαι πάρα πολύ που ένας άν8ρωπος επιτέλους με καταλαβαίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τη λατρεύω τη νύχτα!

    Ολα φαίνονται πιο σημαντικά, πιο μυστηριώδη, πιο ταξιδιάρικα!

    Ηχοι, Φωτα...ολα παραμυθι!

    Σε νιωθω απόλυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή