.βουτιά στο όνειρο...

και όμως... μου φαίνεται τόσο απίστευτο... που σε είδα... αλλά εσύ όχι... ήσουν τόσο όμορφος που δεν μπόρεσα να αντιστα8ώ στο να συνεχίσω να σε κοιτάω, και να σε ψάχνω... αλλά το λεωφορείο απομακρυνόταν και εσύ χανόσουν πίσω του... ήσουν τόσο υπέροχος... με αυτήν την μοναδική σου λάμψη, με 8άμπωσες για ακόμη μια φορά... δεν με είδες, αν και 8α το ή8ελα... όσο πιο κοντά σου μπορώ να είμαι, είναι για μένα μια κατάκτηση... μια ακόμη κατάκτηση για την κορυφή... για τα μάτια σου, που κά8ε φορά που τα κοιτώ βυ8ίζομαι μέσα τους... αλλά εσύ δεν το ξέρεις, και ούτε φαντάζεσαι πως νοιώ8ω εγώ... ίσως να έλεγες ότι απλά μου αρέσεις, αλλά 8α ήταν ένα ψέμα... η αγάπη μου για σένα δεν εκφράζεται με λέξεις... ή8ελα τόσο πολύ να σου γράψω ένα τραγούδι... βρήκα τους στίχους, βρήκα την μουσική, αλλά λείπεις εσύ... και εξάλλου, δεν 8α έδινες σημασία σε μένα... γιατί απλά είσαι τόσο τέλειος... και εγώ δεν σου ταιριάζω... είσαι ένα όνειρο και μια υπέροχη ανάμνηση, αφού έπαψα καιρό τώρα να σε έχω κοντά μου, και να σε βλέπω έστω για λίγο... κά8ε φορά όμως νοιώ8ω να πετάω... νοιώ8ω τόσο ανάλαφρη και χαρούμενη... και αυτες τις πεταλούδες... με πονάνε στο στομάχι... η καρδιά μου πάει να σπάσει... χτυπά τόσο δυνατά λές και 8έλει μόνη της να βγεί από μέσα μου για να έρ8ει κοντά σου... τα χέρια μου τρέμουν και αρχίζει η υπερένταση... ιδρώνω, και πονάω... πονάω στην καρδιά μου...

λένε, πως όταν κάτι είναι αλη8ινό δεν χάνεται... και συμφωνώ, αφού ακόμη δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι... να σε φαντάζομαι έτσι υπέροχο όπως είσαι... να 8υμάμαι εκείνες τις μαγικές στιγμές που με κοίταζες στα μάτια, και ένοιω8α λες και πέ8αινα... έλιωνα στις ακτίνες της λάμψης σου, και εσύ φαινόσουν να το διασκεδάζεις... το άγγιγμα σου... όταν μου έπιασες το χέρι για να χορέψουμε... ήταν τόσο... σαν... όνειρο... σαν τις ρομαντικές ταινίες που βλέπουμε και συνειδητοποιούμε πως τελικά η ζωή δεν είναι κα8όλου έτσι... με είχες διαψεύσει... με είχες κάνει να πιστεύω στα όνειρα που βγαίνουν αλη8ινά... και πετούσα... πετούσα μαζί σου, σε έναν ιδανικό κόσμο μέσα στα χρώματα και τις μουσικές, μέσα στην χαρά και την ευτυχία, μέσα στην ζωντάνια και το χαμόγελο... τελικά όμως, δεν υπάρχει happy end, και όσο και να μην 8έλω να το πιστέψω, όσο και αν 8έλω ακόμη να ελπίζω, ξέρω βα8ιά μέσα μου ότι εσύ έφυγες... και με άφησες πίσω να νομίζω πως με νοιάζεσαι... μέσα στην άγνοια και την χαζή αυτή χαρά... την χαρά μου που σε ξαναβλέπω... την παιδική αυτή αντίδραση μου κά8ε φορά που σε αντικρύζω...

η ψυχολογία μου έχει τα χάλια της... είμαι αφηρημένη, έχω νεύρα, κλαίω συνέχεια... σκέφτομαι πώς να απαλαχτώ από εσένα... αλλά οταν σε βλέπω, μου φτιάχνεις την διά8εση... με ανεβάζεις, έστω και αν μην μου μιλάς... έστω και αν δεν με κοιτάς...
αλλά είναι τόσο μάταιο... μου λείπεις, και δεν λέω να κάνω μια προσπά8εια να σε διαγράψω... γιατί σ'αγαπώ... αλλά έχω κουραστεί, και έπαψα πια να εν8ουσιάζομαι που με κοίταξες... προσπα8ώ να σε αγνοήσω, αλλά δεν μπορώ... γιατί είσαι απλά μια σελήνη στον κατάμαυρο ουρανό μου... ένας ήλιος στο σκοτάδι μου... ένα χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή μου... μία μουσική στα βουβά όνειρά μου... ένας άγγελος στο πλευρό μου... μια κίνηση στην ακινησία μου... πως αλλιώς να στο πω... ομορφαίνεις τις μέρες μου, τις ώρες και τα λεπτά μου... ομορφαίνεις την ζωή μου... αλλά το αγνοείς, και ξέρω πως δεν 8έλεις να το παραδεχ8εις ότι σημαίνεις τόσα πολλά για μένα... αν και είσαι συνη8ισμένος στην γοητεία σου προς τις κοπέλες... είσαι συνη8ισμένος στις κατακτήσεις σου... αυτή η παιδικότητα στο ύφος σου, αυτή η γοητεία στις κινήσεις σου, αυτό το μυστήριο στην παρουσία σου, αυτή η μαγεία στο βλέμα σου... τα μάτια σου... αχ, τι να πώ εγώ για τα μάτια σου...?? είναι τόσο απίστευτα... μου αποκαλύπτουν πως είσαι ακόμη ένα παιδί, που του αρέσει να παίζει με ψυχές ανύμπορες σαν την δική μου... μου ξεκλειδώνουν τον κόσμο σου, την απέραντη άβυσσό σου, τα όνειρά σου, τις σκέψεις σου... και 8α ή8ελα τόσο απεγνωσμένα να είμαι μία από αυτές... μια σκέψη σου... 8α ή8ελα τόσο πολύ να ήξερα τι σκέφτεσαι κά8ε φορά που με βλέπεις... 8α ή8ελα τόσο πολύ να είμαι μέρος της ζωής σου... γιατί εσύ... εσύ είσαι ολόκληρη η δική μου...
όσο και να προσπα8ώ, κά8ε φορά έρχεσαι στα όνειρά μου, και με αναστατώσεις και πάλι... έρχεσαι στην μουσική μου, που κά8ε φορά που σε σκέφτομαι γίνεται μια μελωδία που υπνωτίζει ακόμη και τον πιο αδίστακτο και αρνητικό χαρακτήρα... έρχεσαι στον χορό μου, που κά8ε φορά που σε σκέφτομαι, μεταμορφώνομαι σε νύμφη του παραμυ8ιού, σε μια νεράιδα που μόνο της μέλημα είναι η δική σου ευτυχία... δεν ξέρω πως να αντιδράσω... δεν ξέρω καν αν αξίζει τον κόπο να ονειρεύομαι... κοίταξα από το μπαλκόνι, το φεγγάρι που φώτιζε τόσο όμορφα πάνω από την 8άλασσα, και κα8ρεφτιζόταν στα κατάμαυρα νερά... τα αστέρια που έλαμπαν με τόση χάρη και τόσο νάζι... σε σκέφτηκα, και συνειδητοποίησα για μία ακόμη φορά πόσο 8α ή8ελα να είμαι και πάλι στην αγκαλιά σου... έστω και κατα τύχη... έστω και για δυο δευτερόλεπτα... αρκεί να μύριζα το άρωμά σου... αυτήν την μυρωδιά που κά8ε φορά με υπνωτίζει... να κοίταγα για λίγο στα μάτια σου, στην καρδιά σου... να άγγιζα το τόσο απαλό δέρμα σου... τα μαγικά χέρια σου... τα απαλά μαλλιά σου... να είχα εσένα!
προσπα8ώντας να κρατήσω επαφή, χάνω τον εαυτό μου... σ'ακολου8ώ όπου και αν πας, αλλά οι δρόμοι μας δεν είναι σαν και αυτούς που δεν χωρίζουν ποτέ απ'ότι φαίνεται... νομίζω πως είναι καιρός να σε αφήσω, και να εγκαταλείψω αυτήν την σκέψη σου, την μορφή σου που με βασανίζει χρόνια τώρα... είναι καιρός να ανοίξω τον δικό μου δρόμο, μάλλον μακριά σου, γιατί δεν αντέχω άλλο να είμαι ενα ακόμη τρόπαιο στην συλλογή σου... ούτε να αδιαφορείς εσύ... 8έλω να είμαι εγώ αυτή που 8α βάλει το τέλος, όχι στην σχέση μας, αλλά σε αυτό που φαντάζομαι μόνη μου στα όνειρα μου... 8έλω να είμαι εγώ αυτή που 8α αντέξω να σε αποχωριστώ, όσο και να μην 8έλω... να είμαι δυνατή, και να ζήσω την ΔΙΚΗ μου ζωή, όχι μία ζωή γύρω από εσένα, που απλώς χαιρετάς... 8έλω να βιώσω συναισ8ήματα πέρα από εσένα, να γίνει κάποιος άλλος η πηγή της έμπνευσης μου, να γίνει κάποιος άλλος ο άν8ρωπός μου, κάποιος που να με αγαπάει εξίσου, που να με νοιάζεται εξίσου, και που να με προσέχει εξίσου... το ξέρω πως είναι δυσκολο, αλλά πρέπει...
ξέρεις, έχω παρατηρήσει κά8ε σπι8αμή του σώματός σου, τον τρόπο που κά8εσαι, που γελάς, που αντιδράς, που μιλάς, που κινείσαι... αλλά αυτό πρέπει να το αφήσω να φύγει... 8έλω να αποδεσμευτώ από εσένα, και να ζήσω... να ερωτευ8ώ και να αγαπήσω, όπως αγαπησα εσένα... και μην σου κακοφανεί... έσυ ήσουν αυτός που το επέλεξε... μακάρι να το διάβαζες αυτό, για να συνειδητοποιούσες τι πραγματικά νοιώ8ω για σένα... αλλά και να το διάβαζες, δεν 8α υπήρχε διαφορά στην συμπεριφορά σου... 8α ήσουν το ίδιο απόμακρος όπως είσαι πάντα... το ίδιο ξένος για μένα... μην σε παραξενεύει, το ήξερες... έτσι λοιπόν, σε αφήνω ήσυχο αφού μάλλον αυτό ζητάς και εσύ με τον τρόπο σου... στα είπα, έστω και αν μην τα άκουσες, 8α στα τραγουδήσω, ακόμη και αν δεν τα καταλάβεις... στα έχω αφιερώσει ήδη πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν πήγε το μυαλό σου... τώρα λοιπόν που σου το λέω ξεκά8αρα, 8έλω επίσης να σου πώ ότι 8έλω να είσαι ευτυχισμένος, έστω και αν δεν είμαι εγώ πλάι σου... γιατί όταν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον αφήσεις να φύγει... έτσι και εγώ αφήνω εσένα...γιατί ακριβώς σ'αγαπώ...
... Αντίο...