.με μία παραπάνω ελπίδα...

"Και πάλι πίσω στα ίδια... και πάλι πίσω στην πόλη... μετά τις διακοπές ήρ8ε και η ώρα να γυρίσουμε εδώ για άλλη μια φορά... Συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά, για τα οποία δεν μπορώ να σας μιλήσω. θα ή8ελα όμως να σας εκφράσω τα συναισ8ήματά μου, ξανά... Πάει καιρός από τότε που έκλαψα τελευταία φορά... ναι, 8α μου πείτε μπράβο, αλλά δεν μου αξίζει... γιατί χ8ές έσπασα την αλυσίδα... χ8ες ξέσπασα τα κλάματα που δεν έκανα ολόκληρο αυτό το καλοκαίρι... είχα πολλά στο μυαλό μου, και ένας καβγάς ήταν το αποκορύφωμα... ευ8ύς μου ήρ8αν στο μυαλό αναμνήσεις παλιές και ξεχασμένες... και με συγκίνησαν ακόμη περισσότερο. δεν ξέρω πως να αντιδράσω, αλλά είναι σίγουρο ότι αρχίζω να ξεπερνάω κάποιες καταστάσεις... τον είδα αρκετές φορές μέσα στο καλοκαίρι, όχι βέβαια όσες 8α ή8ελα, αλλά αρκετές για να με κάνουν χαρούμενη... πήγαμε και για μπάνιο... ήταν απίστευτο το πόσο διασκέδασα εκείνες τις μέρες, και κυρίως μετά από την συνάντηση μας... πέρασα υπέροχα, και είναι κάτι για το οποίο αισ8άνομαι τόσο περήφανη... που επιτέλους μετά από καιρό πέρασα τόσο τέλεια..."
Αυτά ήταν πράγματα που 8α έγραφα σε άλλη περίπτωση... πριν λίγες μέρες...
Τώρα, όλα είναι διαφορετικά!
Δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισμένη (και πάλι!), αλλά είμαι πολύ καλύτερα... επίσης, δεν μπορώ να πω ότι όλα μου πάνε καλά. Υπήρχαν στιγμές που ή8ελα να εξαφανιστώ, και να γυρίσω τον χρόνο πίσω, να διορ8ώσω χαζομάρες που έκανα, και πιο συγκεκριμένα μια χαζομάρα που μου κόστισε μια εβδομάδα δακρύων, χάλια ψυχολογίας, και απομάκρυνσης από το διάβασμα... βέβαια, το διάβασμα το έβλεπα ως έναν τρόπο να ξεχνιέμαι, αλλά σύντομα έγινε και αυτό μία αφορμή για να κάτσω στο γραφείο, και όμως να σκέφτομαι μόνο το λά8ος μου... και τον λά8ος άν8ρωπο... Φυσικά και αυτό ξεπεράστηκε... όχι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως 8α ή8ελα πολύ, αλλά έστω έγινε μια βελτίωση στην επικοινωνία μου και την δια8εσή μου σχετικά με το άτομο της παρεξήγησης αυτής, και σίγουρα αυτό συντέλεσε στην πολύ πιο ευδιά8ετη στάση μου αυτές τις μέρες... αλλά ένα ακόμη γεγονός αυτής της βελτίωσης ήταν και η επιστροφή στο σχολείο... ομολογώ πως είχα μια φοβερή ανησυχία σχετικά με το 8έμα αυτό, κα8ως την περασμένη σχολική χρονιά έγιναν πολλά, τα οποία με δυσαρέστησαν τρομερά, και με έκαναν να πάψω να πιστεύω στους αν8ρώπους... κάτι που φυσικά διορ8ώ8ηκε στις καλοκαιρινές μου διακοπές, αφού ήρ8α πιο κοντά με αν8ρώπους που αξίζουν, και με σέβονται...
Η επιστροφή στο σχολείο λοιπόν, όσο επίπονη και αν καταλήξει να είναι, για μένα είναι αυτό που με έσωσε από την "κατά8λιψη"... άρχισα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα, και συνεπώς να ξεχνιέμαι. Η σχέση με τους συμμα8ητές μου έγινε μαγική, σχετικά με πέρσι, και πλέον, αν και νωρίς ακόμη για συμπεράσματα, είμαι χαρούμενη όταν γυρνάω από το σχολείο! Αυτό για μένα είναι πραγματικό κατόρ8ωμα, αφου άλλωτε 8α γυρνούσα κλαίγοντας... το ξέρω πως γίνομαι γραφική κάποιες φορές, αλλά αυτή είναι η αλή8εια μου...
Είναι η χρονιά μας... είναι και η δική μου χρονιά, και πραγματικά εκπλήσομαι με τον εαυτό μου... είμαι απίστευτα χαλαρή με το 8έμα των πανελληνίων, και αισ8άνομαι αναίσ8ητη (τώρα αυτό πως γίνεται μην με ρωτάτε!)... έχω το λιγότερο άγχος από ποτέ, και μπορώ να πω ότι αυτό μου δίνει και περισσότερη ενέργεια, και φυσικά κουράγιο... το σχολείο, το φροντιστήριο, οι συμμα8ητές μου, οι φίλοι μου... όλα πλέον με κάνουν πιο χαρούμενη, δεν τολμώ βέβαια να πω πιο ευτυχισμένη...
Βλέποντας κάποιες φωτογραφίες της παιδικής μου ηλικίας, που ξέ8αψε η αδερφή μου από ένα ντουλάπι, συνειδητοποίησα πόσο πολύ άλλαξα, και πόσο πολύ ξέχασα την αγάπη μου στην οικογένειά μου... συνειδητοποίησα πόσο μου έλλειψαν οι οικογενειακές μας στιγμές, και πως από εδώ και πέρα 8α γίνονται όλο και λιγότερες... αλλά αυτό δεν με ενόχλησε, γιατί κατάλαβα πως ό,τι και να γίνει, όσο λιγότερο και να βλεπόμαστε, η αγάπη μας παραμένει, και δυναμώνει... 8υμή8ηκα τις στιγμές μας αυτές, και γέλασα με την ψυχή μου, για το τι κάναμε μικροί! Ήταν απίστευτη ηλικία... ήταν τόσο μαγική...
Θέλοντας να επανέλ8ω στο αρχικό μου 8έμα, 8α ή8ελα να εξομολογη8ώ και εγώ κάτι... είναι αλή8εια πως κάποιες φορές δένεσαι περισσότερο με αν8ρώπους που δεν 8α περίμενες, και καταλήγεις στο σύνη8ες λά8ος να τους 8εωρείς δεδομένους... όμως το 8έμα είναι, πως δεν ξέρεις εκείνοι πως νοιώ8ουν, και τι έχουν να σου πούν... ίσως να μην 8έλουν να μά8εις... ίσως δεν μπορούν να στο αποκαλύψουν... το 8έμα είναι ένα: πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη... σίγουρα 8α γίνουν παρεξηγήσεις και σίγουρα κάποια στιγμή 8α μαλώσεις, αλλά δεν πρέπει ποτέ να πείς ότι δεν έπρεπε να εμπιστευ8είς... τρομερό λά8ος το οποίο έκανα και εγώ μέσα μου... και αν και το μετάνοιωσα, η πικρία αυτή επανέρχεται πού και πού... η εμπιστοσύνη στους αν8ρώπους, είναι πρώτα απ'όλα εμπιστοσύνη στον εαυτό μας... και δεν πρέπει να φοβόμαστε να αγαπήσουμε, ακόμη και να πούμε τι νοιώ8ουμε... γιατί αυτό 8α πεί να ζούμε...
Αυτά από μένα προς το παρόν... σύντομα 8α έχετe και άλλα νέα, ελπίζω ευχάριστα... :)